OJCOWSKI PARK NARODOWY
Ojcowski Park Narodowy leży w pd. części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej i obejmuje środkową część Doliny Prądnika o długości 12 km (od Pieskowej Skały do Prądnika Korzkiewskiego), dolną i środkową część doliny Sąspowskiej o długości 5 km oraz przyległe fragmenty wierzchowiny jurajskiej. Jego powierzchnia, po zmianach dokonanych w 1997 r. wzrosła z 1890 ha do 2145,62 ha.
Przez Ojcowski Park Narodowy biegnie kilka szlaków turystycznych o długości 23 km. Niektóre z nich biegną wspólnie, dając łączną długość 35 km. Najdłuższy, czerwony, będący fragmentem Szlaku Orlich Gniazd, wiedzie dnem Doliny Prądnika. Niebieski szlak Warowni Jurajskich przebiega z Rudawy Doliną Będkowską, fragmentem wierzchowiny jurajskiej, następnie skrajem Ojcowskiego Parku Narodowego od strony zach. Parku, dalej końcowym odcinkiem wsi Czajowice, wąwozem Ciasne Skałki i od Krakowskiej Bramy Doliną Prądnika przez Ojców do Grodziska i Skały. Szlak Dolinek Jurajskich (znaki żółte) biegnący z Krzeszowic przez większość sąsiednich dolin wchodzi na teren OPN od strony Murowni (zach.), we wsi Prądnik Korzkiewki. Na dnie Doliny Prądnika łączy się z czerwonym Szlakiem Orlich Gniazd i biegną razem w górę Doliny przez Ojców; tu żółty szlak Dolinek Jurajskich odchodzi w lewo i Doliną Sąspowską przez miejscowość Sąspów, a następnie Kalinów dociera do Pieskowej Skały. W Dolinie Sąspowskiej odchodzi przez Złotą Górę do Jaskini Ciemnej i na wzgórze Okopy szlak zielony wyznakowany w 1992 r. Na Złotej Górze, obok restauracji „Zajazd” bierze początek czarny szlak (lokalny) do Jaskini Łokietka. W Prądniku Korzkiewskim, w odległości ok. 1 km na pd. od granic Parku, Dolinę Prądnika przecina niebieski szlak Zabierzów – Korzkiew – Bibice. Punkt wyjścia dla wszystkich tras opisanych w przewodniku znajduje się w Parku Zamkowym (Zdrojowym) w Ojcowie.
OJCÓW
Miejscowość uzdrowiskowa z XIX wieku położona na dnie malowniczej Doliny Prądnika w sercu Ojcowskiego Parku Narodowego. W obrębie miejscowości znajdują się m.in Ruiny Zamku Kazimierzowskiego w Ojcowie z II poł. XIV wieku, Muzeum Przyrodnicze im. Władysława Szafera, budynki uzdrowiskowe Hotel po Łokietkiem i Hotel pod Kazimierzem.
Idealna baza wypadkowa do okolicznych atrakcji: Groty Łokietka, Jaskini Ciemnej, Bramy Krakowskiej, Igły Deotymy i wielu innych.
MACZUGA HERKULESA
Jest najbardziej osobliwą skałką na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego, powstałą w wyniku krasowej działalności wód i nierównomiernej odporności na wietrzenie wapienia skalistego. Maczuga wyróżnia się w krajobrazie swą oryginalną, izolowaną formą i stanowi bodaj najpiękniejszy akcent krajobrazowy w całej Dolinie Prądnika. Maczuga stoi na niewielkim spłaszczeniu, odpowiadającym poziomowi najniższej terasy skalnej, której wysokość w Pieskowej Skale wynosi ok. 8-12 m. Spłaszczenie to nazywa się Fortepian. Szczyt Maczugi znajduje się nieco poniżej poziomu wierzchowiny jurajskiej, a jej wysokość wynosi ok. 25 m. Była ona trzykrotnie zdobyta w l. 1933, 1935, 1936. Pierwsze wejście na jej szczyt, którego w lipcu 1933 r. dokonał Leon Witek z Katowic, zostało upamiętnione przez zdobywcę postawieniem metalowego krzyża o wysokości 2 m.
KOŚCIÓŁ I PUSTELNIA BŁ. SALOMEI
Pierwsze wzmianki o tym miejscu pochodzą z pocz. XIII w., z okresu walk o opiekę nad małoletnim Bolesławem Wstydliwym, a tym samym o tron krakowski między księciem wrocławskim Henrykiem Brodatym a księciem mazowieckim – Konradem. Wg Jana Długosza i niektórych późniejszych historyków gród obronny, który miał zabezpieczać Kraków wzniósł tutaj Henryk Brodaty. Pogląd na temat budowy w tym miejscu grodu przez Henryka Brodatego utrzymuje się w literaturze i wyrażają go np. M.Baliński, T.Lipiński, G.Leńczyk, W.Zin i in. W świetle ostatnich badań Stanisława Kołodziejskiego informacja ta dotyczy jednak Sułoszowej, gdzie na wzgórzu Kocica, w pobliżu zamku Pieskowa Skała powstał obronny gród na początku XIII w. (zob.s.).
Bolesław Wstydliwy objął w 1243 r. panowanie nad dzielnicą krakowską (senioralną), a kilkanaście lat później nadał Grodzisko wraz z przyległymi wioskami i późniejszą Skałą swej siostrze Salomei, która po śmierci męża, króla Halicza – Kolomana, wstąpiła w 1252 r. do klasztoru Klarysek i w 1262 r. przeniosła się tu z Zawichostu wraz z zakonem.
GROTA ŁOKIETKA
Leżąca ok. 125 m nad dnem Doliny Sąspowskiej, jest największą spośród wszystkich znanych na terenie Parku jaskiń. Jej długość wynosi 320 m, a deniwelacja -7 m. Składa się z kilku korytarzy i dwóch dużych sal: Rycerskiej i Sypialni oraz dwóch mniejszych, z których jedna znajduje się zaraz na początku Korytarza Głównego (na lewo po zejściu betonowymi schodami), a druga, zwana Kuchnią leży pomiędzy salą Rycerską a Sypialnią. Położenie na znacznej wysokości nad dnem Doliny Prądnika jest dowodem, że jaskinia była wyżłobiona przez wody podziemne znacznie wcześniej niż jaskinie położone niżej, a więc wówczas, gdy dno doliny (Prądnika i Sąspowskiej) znajdowało się na poziomie dzisiejszego wejścia do jaskini. Przed wejściem znajduje się kasa biletowa, tam również czekają na zwiedzających przewodnicy. Jaskinia jest czynna w okresie V-X w godz. 9-18 (jesienią krócej); zwiedzanie wyłącznie z przewodnikiem. W 1987 r. jaskinia została oświetlona elektrycznie, wcześniej zwiedzano ją ze świecami.
Literatura: Józef Partyka, przewodnik OJCOWSKI PARK NARODOWY – Warszawa 1979
50.212863
19.832440
Pieskowa Skała 